نحوه ی برخورد افراد جامعه با مسایل سیاسی و مملکتی_بیزیم یول

نحوه ی برخورد افراد جامعه با مسایل سیاسی و مملکتی

افراد یک جامعه را می توان از روی خصوصیات فردی (اخلاق، سواد، علایق و.. )به دسته های مختلفی طبقه بندی  کرد و مورد بررسی قرار داد ، مثلا افرادی که در برخورد با یک اتفاق چه اندازه صبر از خود نشان می دهند و یا مقاومت آنها در برابر سختی ها ، آنها را از هم متمایز می سازد و می توان آنها را به گروههایی جداگانه طبقه بندی کرد.

سیاست و سیاسی بودن افراد نیز به خصوصیات فردی آنها بر می گردد و نمی توان آنرا از خصوصیات فردی وی مجزا دانست، ((سیاست یک غریزه است که به صورت به القوه در افراد وجود دارد که با علم  به فعلیت می رسد)) و این غریزه همانند سایر غریزه های انسان از فردی به فرد دیگر متغیر است ، مانند غریزه ی ترس و یا غریزه ی خوردن و .. که در افراد متفاوت است یعنی ممکن است در شخصی حس میل به خوردن زیاد باشد و در شخصی حس ترسیدن و در دیگری شجاعت، سیاست و یا مسئول دانستن خویشتن افراد نیز در امور کشور و وطن و دنیا مانند دیگر غریزات از فردی به فرد دیگر متفاوت است و ممکن است این حس در فردی بسیار زیاد و در دیگری بسیار کم باشد.

لازم به توضیح است که کسانی که در یک گروه و یا تشکیلاتی سیاسی فعالیت می کنند و هدف آنها جذب مردم و فعالین تازه در گروهشان هستند برای اینکه بتوانند افراد مورد نیاز خود را جذب کنند باید شناخت کافی از آنها داشته باشند و بدانند که چه کسانی را جذب کنند که در مدت بسیار کم راه آموزش به آنها را انجام دهند و باید وقت خود را صرف کسی یا نیرویی بکنند که:

 الف- مدت کمی صرف زمان آموزش وی شود و در این مدت قابلیت آنرا داشته باشد که به حد اعلای آگاهی برسد.

ب- بعد از آموزش از قدرت فعالییت بالایی برخوردار باشد. 

در صورت رعایت این دو اصل آنجاست که نیروهایی کار آمد جذب کرده اند و هر چه تعداد این نوع جذب نیروها افزایش یابد می توان به آینده ی گروه و یا تشکیلات امیدوار شد.

برای جذب نیروهای قابل و کارآمد باید افراد جامعه را شناخته و در مورد چگونگی و اندازه ی علایق آنها تحقیق اساسی انجام داد.

در یک تحقیق محدود تقریبا1000نفر از افراد مختلف یک جامعه در خصوص میل آنها به امر سیاست و امور مملکتی چنین به نتیجه و سر انجام گرفته شد که نحوه ی برخورد افراد را در مسایل سیاسی جامعه به صورت عمده و درجه بندی شده می توان به سه گروه طبقه بندی کرد.

1-افرادی که علایق و پیگیری سیاست و امور مملکت بالای 60درصد از افکار و مشغله های روزانه ی آنها را تشکیل می دهد

2-افرادی که علایق و پیگیری امور سیاسی 20-60درصد از افکار و مشغله های روزانه ی آنهارا تشکیل می دهد

3- افرادی که کمتر از 20درصد از افکار آنها در امور سیاسی مشغول می شود.

گروه 1 افرادی هستند که حدود 20درصد از کل افراد جامعه را در بر می گیرند و اداره ی امور هر کشوری همانا بر عهده ی این گروه در آن کشور است و همیشه جلودار و پرچمدار آزادیها انقلابها جنگها وغیره هستند و مسئولین سیاسی کشور و جامعه نیز از این گروه به حساب می آیند یعنی هر کسی که درست یا نادرست به فعالییت سیاسی می پردازد و بیش از 60درصد دغدغه اش مسایل سیاسی جامعه است در گروه1 دسته بندی می شوند مثلا در ایران ، مسئولین و مدیران سیاسی و لشکری ، نیروهای بسیجی ، مخالفین نظام و جمهوری اسلامی ( زندانیان سیاسی) اعضای جبش سبز، حرکت ملی آزربایجان و حرکتهای آزادیبخش دیگر.. از اعضا و افراد این گروه هستند.

در یارگیری و جذب نیرو از طرف این اورگانها و اعضای این تشکیلاتها اگر جذب نیرو از افرادی از جامعه باشد که در درجه بندی به گروه 1 تعلق داشته باشند می توان این جذب نیرو را یک عمل بسیار موفق آمیز برای آن تشکیلات دانست و امید به پیروزی در آن بیشتر می گردد.

توجه1:

 ما نباید به خاطر اینکه فردی عضو یک تشکیلات یا اورگانی مخالف اورگان ما باشد با وی به مبارزه برخیزیم بلکه با تلاش و کوشش اگر بتوانیم این فرد را به سمت اورگان خود بکشیم و جذب کنیم به خاطر اینکه فردی بسیار قابل را از مخالفان جدا کرده و به نیروهای خود افزوده ایم در عمل به دو پیروزی و موفقییت دست پیدا کرده ایم، جذب یک بسیجی فعال بسیار سودمندتر خواهد بود تا مبارزه کردن با وی و حتی کشتن او.

گروه 2 افرادی هستند که حدود50-60 درصد افراد جامعه را تشکیل می دهند و این افراد نسبت به مسائل مملکتی و سیاسی بی تفاوت نمی باشند اما خودشان را زیاد درگیر سیاست نمی کنند و بیشتر طرفداری از افراد گروه1 را انجام می دهند اما تغییر افکار و عقیده در این گروه بیشتر مشاهده می شود و نسبت به موقعییت و منافع وتا ثیرات تبلیغات موضع خود را عوض می کنند و در حرکتهای خیابانی معمولا شرکت نمی کنند یا زمانی که خطری اعم از دستگیری یا کتک خوردن و.. آنهارا تهدید نکند شرکت می کنند ، از این گروه افراد بیشتر در امر جمع آوری آرا برای افراد گروه 1  استفاده می شوند. جذب افرادی از این گروه بی تاثیر در تشکیلات مذکور نیست اما پر تاثیر نیز نخواهد بود، زمان برای آموزش آنها باید صرف گردد اما نباید در کارهای حساس بروی آنها حساب گردد.

گرو3 که حدود 20-30 درصد افراد جامعه را در بر می گیرد افرادی هستند که یا کمترین توجه و زمان و دغدغه ی فکری در روزمره  با مسائل سیاسی را دارند و یا اصلا علاقه ای به این فعالییت اجنماعی در آنها وجود ندارد، آموزش و جذب چنین افرادی تقریبا بی اثر بوده و جز وقت تلف کردن عایدی به حرکت یا تشکیلات نخواهد داشت.

 با در نظر گرفتن مطالب بالا و نتیجه گیری از آن چنین روشن می شود که در انتخاب افراد در جذب کردن آنها به گروههای سیاسی باید دقت کافی انجام گرفته باشد تا هم از لحاظ وقت گزاری و دیگر هزینه های آموزشی دوچار مشکل نشویم ، اولویت ما در جذب باید افراد گروه 1 و اولویت بعدی افراد گروه2 باشد. و هرگز نباید مخالفان خود را دشمنان قسم خورده تلقی بکنیم و در نظر داشته باشیم که جذب این مخالفان همان گونه که در بالا گفته شد برای ما دو پیروزی و موفقییت بدنبال خواهد داشت ، چون زمانی حرکت و فعالییت ما به سرانجام خواهد رسید که اکثریت افراد جامعه را جذب کرده باشیم .

توجه 2:

در امر بیداری و آگاه سازی ( اویانئش) اگر ما بتوانیم اکثرییت افراد عاید به گروه 1را جذب کنیم در عمل توانسته ایم اکثرییت جامعه را جذب کنیم چون افراد دیگر عاید به گروههای 2و تقریبا3 دنباله روی افراد گروه1 هستند، به همین علت جذب افراد گروه1 برای حرکت و تشکیلات از اهمییت بالایی برخوردار است .

توجه3:

در اویل انقلاب و جمهوری اسلامی چون اپوزوسیونهای قابل و کارآمدی در ایران و بویژه در آزربایجان نبود و تقریبا تک حذبی وتک قطبی مطلق (به غیر از چند استثنا) از طرف حاکمییت پدیدار شده بود اکثر غریب به اتفاق نیروهای عاید به گروه 1 جامعه برای نشان دادن و فعالییت کردن در امور سیاست طبق غریزه مجبور به عضوییت درنیروهای بسیج شدند اما در سالهای اخیر به علت بوجود آمدن اپوزوسیونهای مخالف رژیم مخصوصا در آزربایجان (حرکت ملی آزربایجان) آن دسته از افراد گروه1 که یا جوان و نو جوان بودند و یا هنوز جا و مکانی برای فعاللت سیاسی پیدا نکرده بودند به حرکت به حق جنبش ملی آزربایجان پیوستند و عضویت در نیروی بسیج به کمترین زمان پیدایش خود رسید . جذب

بیزیم_یول    15/7/90